Thursday, March 27, 2008

කවි පොතට පසුව ලියවු කව
විරාමය

නිල්වන් මුහුද නිසසලවු වෙලාවට
පුරහද හිදියි නිසසලව ලතාවට
ඔබ මා හමුවු සාගර තාලවට
දැනෙයි ඔබ රැවටු බව කාලාවට

මහගල් ඇත මුණිවත තබාගෙන
වැලිමත ඇත මතකය වෙලාගෙන
ගිලිහුණු පෙමක ශෝකය තබාගෙන
රිදවා හැර දමා ‍‍බොකල් ගියාය

තවමත් වෙරලට රැල්ල වෙලා ගෙන
ගෙන එයි සොදුරැබව ලතාවට
කකියන විටදි ලේ හද රිදුනාය
විදවමි සොදුර ශෝකය හද වෙලාගෙන


දකූ‍‍‍නෙන් මැටි ගෙන මුට්ටි හදන්නේ
උතූරේ ලිප්වල බත් ඉදවෙන්නේ
උතරේ තල් නොව මෙහේ ගෙන එන්නේ

No comments: