කවි පොතට පසුව ලියවු කව
විරාමය
නිල්වන් මුහුද නිසසලවු වෙලාවට
පුරහද හිදියි නිසසලව ලතාවට
ඔබ මා හමුවු සාගර තාලවට
දැනෙයි ඔබ රැවටු බව කාලාවට
මහගල් ඇත මුණිවත තබාගෙන
වැලිමත ඇත මතකය වෙලාගෙන
ගිලිහුණු පෙමක ශෝකය තබාගෙන
රිදවා හැර දමා බොකල් ගියාය
තවමත් වෙරලට රැල්ල වෙලා ගෙන
ගෙන එයි සොදුරැබව ලතාවට
කකියන විටදි ලේ හද රිදුනාය
විදවමි සොදුර ශෝකය හද වෙලාගෙන
දකූනෙන් මැටි ගෙන මුට්ටි හදන්නේ
උතූරේ ලිප්වල බත් ඉදවෙන්නේ
උතරේ තල් නොව මෙහේ ගෙන එන්නේ
Thursday, March 27, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment